1985 - Nisan Ayı

BİZ KİMİZ?

Geçtiğimiz on dört yüzyıl boyunca, İslam’a gelenekler, âdetler, hurafeler ve bidatler sızmıştır. Bu bidatlere yavaş yavaş öylesine dini bir ciddiyet kazandırıldı ki, kim bunları sorgulasa KENDİSİNİ tehlikeli bir bidatçi ve kâfir olarak yaftalanmış bulmaktadır. Bugün İslam, insan yapımı bidat yığınlarının altına gömülü olan değerli bir mücevher gibidir. Bizim amacımız, tüm bozulmaları ortadan kaldırmak ve İslam mücevherini dünyaya sunmaktır.

Tanrı Arapları Terk Mi Etti?

Eğer yüz çevirirseniz, sizin yerinize başka insanları geçiririz ve onlar sizin gibi olmayacaklardır.

  19 sayısı, Arapça  “VAHİD = BİR” kelimesinin sayısal değeridir. (و (V) = 6, ا (A) = 1, ح (H) = 8 ve د (D) = 4 : 6+1+8+4=19). TANRI BİRDİR mesajı, 19 sayısının ortak payda olduğu mucizevi bir matematiksel sitem ile tüm Kur’an’ı kapsar.

  Bu sistem, tamamen FİZİKSEL, ÇÜRÜTÜLEMEZ GERÇEKLERE dayanır; mesela Kur’an’ın açılış cümlesindeki (Besmele’deki) 19 harf gibi, mesela Kur’an’ın 114 (19x6) sureden oluşması gerçeği gibi, mesela Kur’an’ın yarısının başında bulunan gizemli harflerin (ALM, Kaf, Nun, Ya Sin vb.) kendi sureleri içinde HER ZAMAN 19’un katı kadar geçmesi gerçeği gibi, buna ek olarak diğer birçok fiziksel, yadsınamaz gerçekler gibi.

  Kur’an’ın bu karşı konulmaz mucizesi, bizzat Tanrı tarafından “EN BÜYÜK MUCİZELERDEN BİRİ” (74:35) olarak tanımlanır, özellikle de 19 sayısının belirtilmesiyle (74:30-35’e bakınız). Mucize basit ve anlaşılırdır ve dünya çapında binlerce insan tarafından mükemmel bir şekilde anlaşılmış ve tam olarak takdir edilmiştir; birçokları, yalnızca Mucize sayesinde İslam’ı benimsemiştir. Mucize, Amerikalılar, Kanadalılar, Mısırlılar, Malezyalılar, İngilizler, İranlılar, Türkler, Avusturalyalılar, Afrikalılar, Avrupalılar, Endonezyalılar, Filipinliler, Japonlar, Çinliler ve başka birçok millet tarafından anlaşılmış ve takdir edilmiştir. FAKAT TEK BİR ARAP YOK MU? NEDEN?!! TANRI ARAPLARI TERK Mİ ETTİ?

  Kur’an’da karşı konulmaz bir mucize keşfedilmiştir. Mucize, tamamen reddedilemez fiziksel gerçeklerden oluştuğu gerçeği ile karakterize edilmiştir. Son on beş yılda, bilgisayarların kullanılmasıyla Kur’an’ın içinde girift bir matematiksel sistem ortaya çıktı. Dünya çapında, Kur’an'ın bu müthiş mucizesini detaylandıran beş kitap ve çok sayıda özet yayımlandı.

  Bu mucizevi matematiksel sistemin KUR'AN MUCİZESİ olduğunu, bizzat Kur’an’ın kendisi belirtmiştir (Kur’an 10:1, 12:1, 13:1, 15:1, 26:2, 27:1, 28:2, 31:2 & 74:25-35’e bakınız). Dahası, Kur’an, zamanı gelince Kur’an'ın gerçekten Tanrı kelamı olduğunu ispat edecek bir sır içerdiğini belirtmiştir (Kur’an 25:4-6’ya bakınız), ki BU SIR, GELECEK BİR ZAMANDA AÇIĞA ÇIKARILACAKTIR (Kur’an 10:20’ye bakınız).

  Dünyanın dört bir yanında binlerce insan, Kur’an Mucizesini inceledi ve onu anlamaları için Tanrı’nın izin verdiği bu kişiler, ittifakla şaşkına döndüler. Binlerce insan Kur’an’ın matematiksel mucizesini anladı ve takdir etti ve birçoğu, doğrudan bir sonuç olarak İslam’a döndü.

  Tüm ırklardan, milletlerden, eğitim seviyelerinden ve mesleklerden Müslümanlar, mucizeye şevkle destek verdiler; tek istisna ARAPLAR oldu. Şimdiye kadar tanık olduğum en ilginç olaylardan biri de, KUR’AN MUCİZESİNİ ANLAMAK YA DA TAKDİR ETMEK İÇİN TEK BİR ARAP’A İZİN VERİLMEDİĞİ gerçeğidir. Araplar sadece Kuran'ın matematiksel mucizesini anlamaktan Tanrı tarafından engellenmekle kalmadılar, onlar, onunla savaşan dünyadaki yegâne insanlar oldular; EVET, ONUNLA SAVAŞAN. Tanrı ve O’nun mucizesi ile savaşmak için bütçeler ayırdılar ve çok fazla paralar harcadılar. Bu süreçte, şimdiye kadar gördüğüm en garip küfürlerden bazılarını işlediler. Aşağıdaki örnek mükemmel bir örnektir:

  Geçen Temmuz ayında, Kur’an Mucizesi üzerine konuşmak için Vancouver BC’yi ziyaret ettim. Vancouver'daki bazı erkek ve kız kardeşler, Mucizeyi duyurmak için çok çalıştılar ve Vancouver gazetelerine, Kur’an'ın dünyaya Tanrı'nın mesajı olduğunu kanıtlayan fiziksel delillere sahip olduğumuza dair ilanlar verdiler. Dersimi verme zamanı geldiğinde, birçok Hıristiyan Kanadalı, ilanlara yanıt verip Mucizeye tanık olmaya geldi. Görünüşe göre, Vancouver'ın bazı Arap sakinleri, Ottowa'daki Suudi büyükelçiliğiyle temasa geçti ve kısa süre sonra, bana muhalefet etmesi için Suudi Din Hiyerarşisindeki ikinci adam Vancouver'a gönderildi. Ben bitirir bitirmez, (Suudi din otoritesi) Şeyh Muhammed El-Ka’ud ayağa kalktı ve verdiğim her noktayı reddetti. Bu belki de inanılmaz olsa da, o gerçekten aşağıdaki açıklamaları yaptı

(2)Kur’an 114 sureden oluşMAZ !!!

Şunu da söyleyebilirdi, Güneş doğudan doğMAZ.

  Elbette ki dünyadaki her Müslüman “BESMELE”deki harfleri sayabilir ve onların 19 harf olduğunu bulabilir. Bu, çürütülemez bir FİZİKSEL GERÇEKTİR (bence).

  Ve dünyadaki her Müslüman bir Kur’an kopyası alıp onun 114 (19x6) sureden oluştuğunu görebilir.

 Ancak derse katılan Hıristiyan Kanadalılar bunu bilmiyorlardı. Bu yüzden, biz onlara Kuran'ın Tanrı'nın dünyaya son mesajı olduğunun kanıtını gösteremediğimiz için, onlar dersi kırgın ve hayal kırıklığına uğramış bir şekilde bıraktılar.

 Kur’an Mucizesi uzun yıllardır Tucson Mescidindeki bilgisayardan çıkıyor ve Mescidin artık dünya çapında birçok şubesi var. Binlercesi Mucizeyi anladı ve takdir etti ve onların inançları güçlendi (74:31’e bakınız). Dünyanın dört bir yanında ışığı gören insanlar ve düzenli olarak Mescidimize katılanlar arasında Amerikalılar, Kanadalılar, İngilizler, Mısırlılar, Endonezyalılar, Malezyalılar, İranlılar, Japonlar, Türkler, Afrikalılar, Avrupalılar, Pakistanlılar, Hintliler ve daha birçok millet var; AMA TEK BİR ARAP YOK!!!

  Kur’an, (Muhammed başlıklı) 47. surenin sonunda (47:38’de) şunu belirtir, “Eğer yüz çevirirseniz, sizin yerinize başka insanları geçiririz ve onlar sizin gibi olmazlar.” Araplara 1400 yıl Kur’an verildi. Fakat onu tamamen terk ettiler ve insan yapımı uydurmalarla dikkatleri dağıldı (ekli makalelerdeki detaylara bakınız). Buna bağlı olarak, görünen o ki Tanrı gerçekten vaadini yerine getirmiş ve Arapların yerine başka insanları geçirmeye karar vermiştir. Tanrı sonunda Arapları terk etti, çünkü onlar Kur’an’dan yüz çevirdiler (47:38).

  Peygamber, Kur’an’ı terk etmelerinden dolayı, Yargı Günü’nde Arapları (kendi halkını) sahiplenmeyecektir (Kur’an 25:30’a bakınız). Araplar, Kur’an'ın Peygamber'in ağzından çıkan Tanrı sözü olduğunu unutmuş görünüyorlar (bkz. 69:38-47).

  Son on beş yıldaki Kur’an Mucizesi ile ilgili gözlemlerime dayanarak, burada herhangi bir Arap’ı öne çıkmaya ve Kur’an Mucizesini gerçekten anladığını kanıtlamaya davet ediyorum. Haydi, herhangi bir Arap öne çıksın ve Tanrı'nın Arapları gerçekten terk ettiğine inanmakla yanıldığımı kanıtlasın. Eğer bu gerçekleşirse, kimse benden daha mutlu olamaz.

9’UNCU SURENİN SON İKİ AYETİNİN SAHTELİĞİNİ DAHA FAZLA DELİL DOĞRULUYOR

(1) Kuran'ın belgelenmesiyle ilgili tüm klasik ve modern referanslar, onun vahyin hemen ardından Peygamberin ağzından titizlikle yazıldığı konusunda hemfikirdir.

Burada, Mart sayısında açıklandığı gibi, yazıya dökülme işlemi Ebu Bekir’in dönemi boyunca yapılmıştır. Ebu Bekir ve Ömer, Kur’an’ın toplanması ve yazımı için (Peygamberin kâtibi) Zeyd İbn Sabit’i görevlendirdi. Bu üç adam bir kriter koydu: Her bir ayet birçok kaynak tarafından onaylanmalı; en az iki şahit üzerinde anlaşmaya varıldı. KUR’AN’DAKİ HER BİR AYET EN AZ İKİ ŞAHİT TARAFINDAN ONAYLANMAK ZORUNDAYDI. Bu kriter o kadar sıkı bir şekilde gözetildi ki, Ömer bir ayetle geldiğinde ondan kabul edilmedi, çünkü o ayeti doğrulayacak başka bir tanık bulunamadı.

Yine de, aynı klasik ve modern referans bize, 9. surenin son iki ayetinin sadece bir kaynakta, yani Huzeyme İbni Sabit El-Ensari'de bulunduğunu bildiriyor!!! Böylece, 9. surenin son iki ayeti, Kuran'da belgeleme kriterini karşılamayan tek Kuran ayetleridir.

Doğal olarak, bazı zeki Müslümanlar şu kaçınılmaz soruyu sordular: “9. surenin son iki ayeti, görece daha tanınmayan birinden, (bir geç dönem Medine Müslümanı olan) Huzeyme Ibn Sabit El-Ensari’den kabul edilmişken, Ömer İslam’ın ilk dönemlerinden beri Peygamberin yakın bir dostu, Peygamberin damadı, ikinci Halife, doğruya sıkı sıkıya bağlı kaldığı ve yanlışı reddettiği için lakabı El-Faruk olduğu halde, Ömer’in ayeti niçin reddedildi???”

İşte klasik ve modern referansların bize bu konuda anlattıkları. Bu soru sorulduğunda birisi dedi ki, "Ah, Tanrı'nın Elçisini işittim, Tanrı onu yüceltsin ve nimetlendirsin, dedi ki ‘Huzeyme’nin bir şahitliği ikiye eşittir!!!” (HADİ CANIM SEN DE!)

Kur’an’ı kurcalamaya çalışan böylesi ilkel yalancılar tarafından aptal yerine mi koyulacağız? İnsan sormadan edemiyor, "Peygamberin Huzeyme'nin bir şahitliğinin ikiye eşit olduğunu söylediğini işittiğini iddia eden adama ne dersin? ONUN şahitliği de iki mi???!!!

MP’nin Mart sayısında bildirildiği gibi, büyük ihtimalle 9’uncu surenin son iki ayeti, Ebu Bekir, Ömer ve Zeyd’in zamanından sonra Peygamberi putlaştıranlar tarafından Kur’an’a sokuşturuldu. Daha sonra, yabancı ayetlerin varlığını haklı çıkarmak ve onlara Ebu Bekir, Ömer ve Zeyd ibn Sabit isimleriyle güvenilirlik kazandırmak için hikâyeler uyduruldu (ve bir yalan diğerine yol açtı).

Ancak Tanrı, Kuran'ın mükemmel bir şekilde korunacağına dair vaadini yerine getirmek için, Kuran'ın matematiksel mucizesi olan müthiş bir standart sağlamıştır. Küfrü ortaya çıkarmamızı ve Kur'an'ı eski saflığına kavuşturmamızı sağlayan şey Kur’an Mucizesidir. Elbette Tanrı, 9. sureyi Kendi Kutsal Adı ile başlatmayı reddederek, küfrün yerini işaret etmiştir.

(2) Kur’an’ın yazıya aktarılması ile ilgili klasik ve modern referanslarda şunlar bildirilmektedir:

Zevad El-Müsned’de Abdullah ibn Ahmed ve Ibn Merdavi, (ünlü vahiy kâtibi) Ubey ibn Kaab'ın Ebu Bekir döneminde Kur’an'ı toplamaktan ve kaydetmekten bahsettiğini bildirdi. O dedi ki, bir grup kâtip 9. sureyi yazıyordu, (127. ayet olan) “Tanrı onların kalplerini çevirdi, çünkü onlar anlamayan insanlardır” diyen ayete geldiklerinde, bunun 9’uncu surenin son ayeti olduğuna karar verdiler. Ama Ubey Ibn Kaab onlara, Peygamberin kendisine bu surede fazladan iki ayet okuduğunu söyledi: “Size, aranızdan bir elçi gelmiştir, size çok düşkün … sonuna kadar”

Aynı zamanda, bütün bu kaynaklar şunda hemfikirdir ki, Zeyd Ibn Sabit, 9. surenin son iki ayetini Huzeyme’de buldu ve “onları başka hiç kimsede bulmadı.” Bariz çelişki şu ki, Zeyd Ibn Sabit Ubey Ibn Kaab’ın yakın arkadaşıydı ve Ubey’in bu iki ayete sahip olduğu ve arkadaşı Zeyd’e bunlardan bahsetmediği hiç mantıklı değildir. Her iki adam da Kur’an vahyinin başlıca yazarlarıydı. Tanrı böylece yalancıları ifşa eder ve dünyaya olan mesajını korur.