Kuran, Kuran’da belirgin bir biçimde haram kılınmayan herhangi bir şeyi haram kılanlardan Tanrı’nın son derece hoşnutsuz olduğunu öğretir (16:112-116). Kuran’da belirgin bir biçimde bahsedilmeyen herhangi bir harama sarılmak putperestlikle eşdeğerdir (6:142-152). Bu gibi haramlar, Tanrı’nın yanında bazı başka tanrı(ları) temsil etmektedir. Eğer YALNIZCA Tanrı’ya tapıyorsanız, YALNIZCA O’nun öğretilerine sarılacak ve sadece O’nun tayin ettiği buyruklara ve haramlara hürmet edeceksiniz.

 

  Kuran’daki beslenme yasaklarının mutlak belirginliği en iyi şekilde 6:145-146’da resmedilmektedir. Bu iki ayetten öğreniyoruz ki, Tanrı “eti” haram kıldığı zaman “eti” haram kılmıştır, başka bir şeyi değil ve Tanrı “yağı” haram kıldığı zaman O’nun belirgin bir biçimde haram kıldığı şey budur. Bu iki ayet bize domuzun “eti”nin haram olduğunu bildirir, “yağı”nın değil. Belli ki Tanrı, birçok ülkede domuz yağının unlu mamullerde ve diğer gıda ürünlerinde kullanılacağını biliyordu ve bu tür bir kullanım yiyecekleri Haram (yasaklı) kılmaz. Kuran, belirgin bir biçimde dört eti haram kılar (2:173, 5:3, 6:142-145 ve 16:112):

 

   De ki, “Bana vahyedilende, hiçbir yiyen için

   şunun dışında haram kılınmış hiçbir yiyecek bulamıyorum,

   (1) leş, (2) akan kan, (3) domuzun eti çünkü o pistir ve

   (4) küfürle Tanrı’dan başkasına adanmış et.”

   Eğer birisi kasıtlı veya kötü niyetli olmaksızın

   bunları yemeye mecbur kalırsa,

   o zaman Rabbin Bağışlayıcıdır, En Merhametli Olandır.                      [6:145]